ŚMIERĆ NA GRUSZY dramat Witolda Wandurskiego stanowi przykład nowatorskiego tekstu w formie ludowej i religijnej przypowieści napisanego dla awangardowej formacji teatralnej jaką był teatr robotniczy czyli projekt sceniczny Wandurskiego skierowany do konkretnego widza. Jednak ŚMIERĆ NA GRUSZY może stać się tekstem wychodzącym daleko poza perspektywy z jakich został pomyślany i uwarunkowania w jakich został napisany.

Może tak się stać. I chcemy, żeby tak się stało!

Interesując się dramatem Wandurskiego zależy nam bardzo na wyakcentowaniu z niego najważniejszych tematów, które mogą być fundamentalne z naszej dzisiejszej optyki.
Rozumiejąc polityczność jako każdy gest wobec rzeczywistości zostawiamy ŚMIERĆ NA GRUSZY jako dramat polityczny. Podejmując jako główny temat temat śmierci, strachu przed nią i chęć nieustannego oddalenia jej od siebie czynimy ze ŚMIERCI NA GRUSZY dramat egzystencjalny.

Zależy nam bardzo na stworzeniu rodzaju wspólnoty, w której łatwiej będzie nam wszystkim mówić o naszych lękach i z tych lęków się wyzwalać.
W tej drodze, na bazie tekstu, naszych rozmów i doświadczeń powstał nowy tekst inspirowany dramatem Witolda Wandurskiego i dedykowany śmierci, która siedzi na gruszy.

Zachęcamy do przejścia z nami tej drogi.
premiera 16.04.2016 / Mała Scena /

Błyskotliwy, pełen humoru tekst Seba Majewskiego, znakomite zespołowe aktorstwo, intrygująca przestrzeń jak z kabaretu metafizycznego i świetna muzyka współtworzą fascynującą teatralną przygodę, której - niczym mistrz ceremonii - przewodniczy debiutujący w roli reżysera Falkowski. Wandurski w "Śmierci na gruszy" połączył ludową mistykę, polityczną utopię i futurystyczne wizje. Łódzki spektakl to udany test na teatralną moc kreowania autentycznej wspólnoty

Michał Centkowski „Newsweek”


Obraz społeczności AD 2016(…)konsekwentnie budowanego komediowymi środkami, rubasznym żartem, wreszcie pełnymi emocji tyradami(…)Przy tym nie traci się tu ani na chwilę atmosfery ludowej zabawy. (…) Ciekawy inscenizacyjnie spektakl, dobre charakterystyczne aktorstwo, trafione role(…)

Małgorzata Karbowiak „Kalejdoskop”


Aktorzy sceny przy dawnej ulicy Cegielnianej znów nieźle mieszają. I dobrze. Im więcej, tym lepiej, im bardziej zuchwale, tym ciekawiej. (…)Twórcy przez kilkadziesiąt minut budują mikrowspólnotę aktorów i widzów naprawdę czerpiących przyjemność z bycia razem. Wspólnota ta świetnie się razem bawi – na tyle świetnie, że po skończonym spektaklu(…)pół widowni nadal tańcuje na scenie z aktorami.

Monika Wąsik teatralny.pl

Wydarzenie na facebook'u: https://www.facebook.com/events/1217861908266303/